نشست تخصصی آسیب شناسی هویت بصری شهر تهران

به گزارش شهرداران و  روابط عمومی مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران، نشست تخصصی «آسیب شناسی هویت بصری شهر تهران» با همکاری کمیته هنر شورای اسلامی شهر تهران و با حضور اردشیر انتظاری، عضو هیات علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی، بهزاد عمران زاده، عضو هیات علمی دانشگاه امام حسین(ع)، محمدرضا مهربانی، عضو هیات علمی دانشگاه بین المللی قزوین، مهدی فاطمی، عضو هیات علمی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)، افسانه مرادزاده، عضو هیات علمی دانشگاه و دبیر کمیته هنری شورای اسلامی شهر تهران و احمد ملکان، پژوهشگر حوزه مطالعات سبک زندگی مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران برگزار شد.

در ابتدای نشست بهزاد عمران زاده، عضو هیات علمی دانشگاه امام حسین(ع) به عنوان متخصص حوزه معماری ایرانی اسلامی شهرسازی را امری کاملا اجتماعی دانست و گفت: شهر در خلا ساخته نمی ­شود، بلکه شهر و عناصر آن برای انسان­ هایی ساخته می­ شود که دارای ارزش­ های فرهنگی خاص خود بوده و هویت فرهنگی خاص خود را دارا می ­باشند، در سال­ های اخیر با شهری چهل تکه با معماری بی قاعده و بدون هویت مواجه هستیم، چرا که شهر همانند یک موجود زنده دارای روح و جسم است که روح شهر یا همان اندیشه شهر است، که با هویت تمدنی ما سازگار نمی ­باشد.

در ادامه نشست اردشیر انتظاری، عضو هیات علمی دانشکده علوم اجتماعی با اشاره به اینکه اساسا همه فعالیت­ های شهرداری عملا رنگ و بوی اجتماعی دارد افزود: فعالیت های شهرداری مناسبات اجتماعی را مدیریت می­ کند، تا جایی که حتی با ساخت خیابان و بزرگراه نیز مناسبات اجتماعی متبلور می­ شود. بنابراین الگوی توسعه شهر باید مبنای خود را از رویکردهای اجتماعی و فرهنگی دریافت کند. اما در عمل با غلبه رویکردهای فیزیکی حس مالکیت فردی بر مالکیت جمعی برتری می­ یابد و در نتیجه  شاهد بی توجهی به مشاعات و هویت شهر هستیم.

در ادامه نشست محمدرضا مهربانی، عضو هیات علمی دانشگاه بین المللی قزوین گفت: با توجه به اینکه در طرح جامع و تفصیلی محوریت با رویکردهای کمی می­ باشد، هویت شهر آنچنان جایگاهی برخوردار نمی ­باشد و نظام برنامه­ ریزی صرفا به مجموعه­ ای از کارهای کالبدی تقلیل پیدا کرده است.

در ادامه مهدی فاطمی، عضو هیات علمی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) مشکل اصلی شهر را نداشتن طرح منسجم در خصوص منظر شهری دانست و خاطر نشان کرد: آنچه شاهد هستیم این است که مکانیسم ­های لازم به منظور استفاده از ظرفیت ­های مشارکت مردمی در راستای هویت بخشی آنچان که انتظار می ­رود وجود ندارد و همین امر منجر به تصمیم­ گیری ­های سلیقه­ ای در مدیریت شهری می ­شود.