تنها نخل ها شاهد شهر خاموش بم بودند

تنها نخل ها شاهد شهر خاموش بم بودند که در سال ۱۳۸۲ چه بر سر مردم این شهر آمد و هرگز از خواب برنخواستند.

به گزارش شهرداران امروز پنجم دی، سالروز زلزله غم انگیز بم است؛ زلزله ای که با وقوعش، قلب تک تک مردم ایران را جریحه دار کرد و تا به امروز نیز از هیچ یک از خاطره‌ها محو نشده است.

این فاجعه بزرگ صحنه‌هایی از همدلی و هماهنگی مردمی را در پی داشت و سیل کمک‌های دولتی، مردمی و خارجی به سوی این شهر سرازیر شد. در کنار ۲۵ میلیون و ۵۰۰ هزار دلاری که به صورت نقدی به بم اهدا شد، بانک جهانی نیز ۲۲۰ میلیون دلار وام برای بازسازی بم اختصاص داد.

کانون زمین لرزه – بر اساس اطلاعات کسب شده از لرزه اصلی و پس لرزه ها توسط لرزه نگارها و شتابنگارهای مستقر در بم – در محدوده شهر بم واقع بوده است. بر اساس بررسی های انجام شده بخشی از گسل بم که از کنار شهر بم عبور می کند در این زلزله فعال شده است.شهر بم در استان کرمان – یکی از بزرگترین استانهای کشور با مساحت ۱۸۶ هزار و ۴۲۲ کیلومتر مربع – واقع است. جمعیت بم هنگام زلزله ۱۳۸۲ حدود یکصد هزار نفر تخمین زده می شد.بنای تاریخی ارگ بم بر روی تپه ای از ماسه سنگی در کنار جاده ابریشم قرار گرفته است. مساحت ارگ بم ۶ کیلومتر مربع است؛ اطلاعات دقیقی از زمان ساخت ارگ بم در دسترس نیست ولی بر اساس متون تاریخی قدمت آن به بیش از ۲۰۰۰ سال قبل می رسد. به رغم اینکه این بنا چندین بار در طی تاریخ به صورت موضعی تعمیرات جزئی شده است، ولی این نخستین بار بود که در اثر یک زمین لرزه به این صورت ویران شد. ارگ تاریخی بم تا حدود ۱۵۰ سال قبل مسکونی بوده است.
در زلزله بم ارگی با چنین قدمت ویران شد. شهر به طور کامل درهم ریخت، همه چیز به جز خاطره‌ها، به جز ارزش‌ها و به جز خوبی‌ها نابود شد.اما به رغم همه جریان خوشایند زندگی بعد از زلزله دهشتناک بم در سال ۸۲ اکنون در رگ‌های سرشار از حیات بم هنوز هم آثار و پیامدهای روانی اجتماعی این زلزله بر روی گروه های ویژه از جمله کودکان، زنان، سالمندان و معلولین به جای مانده از آن زلزله ویرانگر در میان ساکنان دارالصابرین کاملا مشهود و هویداست.

بلایا هر ساله در جهان منجر به مرگ و معلولیت جسمی و روانی میلیونها نفر و صدمات مالی بسیاری می شود. بدنبال هر حادثه و بلایی استرس های روانی زیادی به بازماندگان وارد می شود لیکن تاکنون سیاست گذاری های بهداشتی، اجتماعی اکثر کشورها در برخورد با این رویدادها، عمدتا” معطوف به پیامدهای جسمی و مالی آن بوده و به عوارض روانشناختی بلایا کمتر توجه شده است.با توجه به این واقعیت که ایران، از جمله ۱۰ کشور بلاخیز در جهان بشمار می رود و هر سال جان هزاران انسان در توسعه اقتصادی، اجتماعی کشور سهم بسزایی دارند در معرض مخاطرات جدی قرار می گیرد از این رو نیاز به یک برنامه مدون و منسجم و همچنین استفاده از نیروهای بالقوه داوطلب امدادی و خدماتی موجود بیش از پیش احساس می شود.

چنانچه این نیروها به خوبی آموزش های مقابله با بلایا به ویژه مداخلات روانی اجتماعی را ببینند و تحت نظارت تیم تخصصی حمایت روانی قرار گیرند می توانند خدمات ارزشمندی را در موقعیت های اورژانسی و بلایا به آسیب دیدگان ارائه کنند.امروز و پس از گذشت هفده سال از آن زلزله ویرانگر تبعات ناگوار آن همچنان هزاران هزار نفر از بازماندگان آن فاجعه را آزار می دهد و این زلزله یکی از تلخ ترین سوانح تاریخ معاصر ما و روزی فراموش ناشدنی در خاطره مشترک ایرانیان است