تلاش برای بازگشایی زیرگذر امیرآباد

به گزارش شهرداران و  واحد خبر روابط عمومی شهرداری گرمدره طی جلسه کارگروه صدای مردم، به ریاست استاندار البرز زیرگذر امیرکبیر  زیرگذر امیرآباد مورد بحث و پیگیری قرار گرفت. دکتر نجفی شهردار گرمدره که مصمم به اجرای این مهم است اذعان کرد،‌ مصوبه بازگشایی زیرگذر امیرکبیر از جنوب به شمال، بررسی ادامه زیرگذر امیرآباد به […]

به گزارش شهرداران و  واحد خبر روابط عمومی شهرداری گرمدره طی جلسه کارگروه صدای مردم، به ریاست استاندار البرز زیرگذر امیرکبیر  زیرگذر امیرآباد مورد بحث و پیگیری قرار گرفت. دکتر نجفی شهردار گرمدره که مصمم به اجرای این مهم است اذعان کرد،‌ مصوبه بازگشایی زیرگذر امیرکبیر از جنوب به شمال، بررسی ادامه زیرگذر امیرآباد به شمال گرمدره و اتصال به اتوبان شهید فهمیده در قالب پروژه‌های سفر ریاست محترم جمهور به استان البرز از محل ردیف بودجه دور دوم سفر ریاست محترم جمهور به استان البرز مورد تصویب قرار گرفت. نجفی اشاره کرد پیگیری در گام دوم و قدرتمند برای رفع مشکل دو دهه‌ای اتصال جنوب به شمال گرمدره پس از رفع مشکل خط انتقال آب شرب کرج به شهر گرمدره از دغدغه های مهم شهرداری می‌باشد. همچنین دکتر نجفی افزود مقرر شده است؛ منابع مالی احداث این زیرگذر از محل بودجه ریاست جمهوری برای شهر گرمدره تخصیص پیدا کند. براین اساس شهرداری گرمدره آماده یک پروژه عمرانی گره گشا در جهت سهولت تردد و اتصال شریان های اصلی شهر پس از ۲ دهه خواهد شد. در پایان دکتر عبداللهی گفت: جلسات این کارگروه به صورت مستمر برگزار خواهد شد و به موضوعات احصا شده رسیدگی می‌شود.

مساله حرکت در شهر و اصولا طراحی ریخت شناسانه شهر، همیشه افزون بر مسائل کارکردی و صرفا مهندسی بسیاری از سازوکارهای دیگر اجتماعی را نیز به همراه دارد. بحث خاطره ، هویت و رابطه باشهر که نیازهایی اساسی برای ایجاد شهری سالم هستند، از این جمله‌اند. شهروندان و شهرنشینان برای آنکه بتوانند با شهر رابطه ای سالم داشته و احساس هویت و تعلق بکنند و از آن بالاتر احساس «آسایش» در آن شهر داشته باشند، باید بتوانند از هویتی شهری برخوردار شوند که خود در چرخه ای مهم با هویت شهر قرار می گیرد. حال اگر شهر، دارای هویت نباشد یا این هویت از نوع منفی و یا ضعیف باشد، به همان صورت شهرنشینان نیز به هویت های کامل و سالم دست نخواهند یافت. وقتی تهران از هویتی اساسی و ریشه دار و نمادین و قدرتمند برخوردار نیست، نمی توان انتظار داشت که گروهی از کنشگران آن احساس «تهرانی» بودن داشته باشند و از شهر خودشان، خوششان بیاید و به آن احساس تعلق کنند و در نتیجه در حفظ و تقویت سلامت و عناصر هویتی آن بکوشند و برعکس.